……………………
● خداداد ابراهیمی
در مجلس شورای اسلامی علاوه بر ۱۴ کمیسیون تخصصی که به نحو رسمی فعالیت دارند، غیر از دو فراکسیون “انقلاب اسلامی” و “مستقلین ولایی”، به عنوان اکثریت و اقلیت مجلس، ۵۶ فراکسیون نیز تلاش و تکاپوی پارلمانی دارند.
برخی فراکسیون‌ها علاوه بر مشابهت در عنوان‌ها نظیر “فراکسیون فرهنگی” و فراکسیون” دیپلماسی فرهنگی” و یا ” فراکسیون دیپلماسی سلامت” و “فراکسیون طب‌سنتی”، موازی‌کاری نیز در فعالیت برخی فراکسیونهای مجلس، آسیب‌هایی جدی، ساختار و ماهیت آن‌ها را زیر سوال برده است؛
به عنوان مثال آیا بین ماهیت فعالیت فراکسیون “روحانیت” و فراکسیون” قرآن وعترت” تفاوتی وجود دارد؟
و یا بین فراکسیون «مناطق محروم و شهرهای کمتر توسعه‌یافته»، با فراکسیونی با عنوان «محرومیت‌زدایی و گروه‌های جهادی» وجه تضاد و افتراقی وجود دارد؟ به‌راستی بین فراکسیون «گردشگری، زیارت و میراث فرهنگی»، «حج و زیارت» و «فراکسیون اقتصاد سفر و زیارت» تفاوتی در اهداف و فعالیت‌ها مشهود است؟ “فراکسیون محیط زیست” و “فراکسیون مقابله با خشکسالی” چطور؟!
چنانچه پاسخی متقن و منطقی برای سؤالات فوق ارائه نشود، این شائبه متصور می‌شود که برخی نمایندگان مجلس رسالت خود درخدمتگزاری به ملت را در خانه ملت به فراموشی سپرده و صرفا با دلبستگی به عنوان‌ها و سمت‌های دهان پرکن و دور ماندن از رسالت اصلی پارلمانی، قصد دارند به واسطه‌‌ی این عنوان‌ها در عرصه‌ی رسانه‌ها عرض اندام کرده و اسم و رسمی برای گمنامی خود دست و پا کنند.
نظر به اینکه هر نماینده می‌تواند در ۵فراکسیون مختلف عضو شود لذا با قاطعیت می‌توان گفت که همه نمایندگان مجلس علاوه بر عضویت در کمیسیون‌ها، عضو فراکسیونهای ۵۸گانه‌ی مجلس نیز هستند. هرچند که فراکسیونهای مجلس جنبه تزئینی، صوری و ظاهری دارند اما دیدار با وزیران و معاونین وزرا، حضور در جلسات مرتبط و غیرمرتبط، سفرهای استانی، بازدیدهای میدانی و مصاحبه با رسانه‌ها، باموازی کاری (هم از سوی کمیسیون ذیربط و هم باتابلوی فراکسیون)به شدت وقت و انرژی نمایندگان را به هدر داده و آن‌ها را دچار فرسودگی و خستگی کرده است. عکس‌های متفاوت از چُرت زدن، خواب وخستگی برخی نمایندگان که از لنز دوربین خبرنگاران و عکاسان پارلمانی، پنهان نمانده شاهدی بر این ادعاست.
نکته‌ی رنج‌آور و تعجب برانگیز آن‌است که در بین ۵۸ فراکسیون فعال مجلس، باوجود بحران مهلک کرونا که تمام ابعاد زندگی مردم را تحت الشعاع خود قرار داده، فراکسیونی به نام “مقابله با کرونا” وجود ندارد. بحرانی که مسئله و اولویت نخست کشور است و سلامت ومعیشت ۸۰میلیون ایرانی را به مخاطره انداخته و تاکنون افزون بر ۱۲۰ هزار نفر از هم‌وطنان عزیز ما را به کام مرگ فرستاده است. در واقع اهمیت و کفه‌ی فراکسیونی که نیست از کفه‌ی ۵۸ فراکسیونی که هست سنگین‌تر بوده و فعالیت این فراکسیون بیش از هر زمانی در مجلس احساس می‌شود. فراکسیونی که باید به عنوان اورژانس پارلمانی ایفای نقش کند و ضرورت دارد صدر و ذیل مجلس در آن عضویت داشته باشند تا شاید بتوانند به یمن اجماع‌نظر و تکثر آرا، برای وطن بیمار و کرونازده کشور، نسخه‌ای شفابخش بپیچند.
